1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
675
Okunma
temmuzun sarı sıcağı vururken toprağa
kanter içinde çapasını sallıyordu bir kadın
ayakkabısız bir çocuk ağlıyordu tarlada
kara sinekler yalarken gözlerini
sıcak ve sinek bir parçasıydı
anayla oğulun yaşam mücadelesinde
akşamın paydos düdüğüyle birlikte
içten içe buruk bir sevinç belirdi
gözlerinin ta derinliklerinde
öyle ya artık akşam olmuştu
gelecek sabaha kadar anayla çocuk
beraber baş başa ne büyük mutluluk
okulsuz kitapsız ve kültürsüz
geleceğe yetişen bir büyük nesil
ağlama çocuk olsanda sefil
kölecioğlu diyor ağlama
sefil olsanda ağlama
sefilde olsan
yeterki yalaka olma
Ahmet kölecioğlu 1987 TEMMUZ
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz