Düştüm dün gece düşümde
Düş görüyor sanırken
Kanamış dizim
Ilıktı kan ve çok tatlı
Narsis ve duyarsız…
Kırık bir dal gibi
Kırıldı kolum kanadım
Soğuktu nefesim
Ölü bir beden
Zihnimdeki o bitimsiz tasavvur.

İkilemlerdi sarıp sarmalayan
Sıcaktı nefesim
Alev alev sevdanın ateşi.
Dipsiz bir kuyu belli ki
İçine düştüğüm
Ne suyu ne ışığı
Yeryüzünün tekil göstergesi
Bir ben bir de gölgem
Olması gereken.

Çölün ortasındayım bu sefer:
Sıcak ve ıssız
Her yer kaktüs
Bin beter gülün dikeninden
İsmimle müsemma
Bilmez miyim kendimi.

Rast geliyorum kırlangıçlara
Haber salmışsın
Fısıldadılar kulağıma.
Ben iyiyim
Olabildiği kadar
Yine de neye yarar
Tasarrufluyum eskisine oranla
Daha duyarsız ve
İçindeki kaynak kurumuş
O günden beri.

Var olmamış bir düş belki de
Gözüm açık gördüğüm
Hayallerimin en uç noktasında.
Dal kırıkları,
Cam kırıkları
Candan da öte
Önce can sonra canan
Yeryüzü yankılanırken
Seyrelmiş gölgelerle.

Suskun ve gizemli bir sırdaş
Kiralık kalplerde işlenmiş nakış nakış.
Belki bir sondur
Belki de nihayete varış
Hiçbir zaman var olmamış.