Yıl dokuz yüz on dokuz Maraş’ın dar sokaklarında
Hava kurak, yağmur yalnız Zeynep’in yanaklarında
Üç beş fıransız askeri Zeynep’e musallat oldu
Uyan artık Maraş uyan, erkeklerine ne oldu

Zeynep’in yanaklarından yaşlar yerlere süzüldü
Uzaktan süt bakraçlarıyla sütçü imam göründü
Fıransız dedi aç başını, yüzünü bir görelim
Size medeniyet getirdik, sana da öğretelim

Zeynep dedi el sürerseniz Maraş size dar gelir
Memleketimin yiğitleri size hesap ödetir
Güldü fıransız askeri, uzattı elini örtüyü tuttu
Sütçü imamın haykırışı melekleri korkuttu

Sütçü imam dedi o örtü, ay yıldızlı bayraktır
Onu da indirtirsem gayrı benim adım alçaktır
Fıransız askerleri feleklerini şaşırdılar
Maraş yiğitlerinin sabırlarını taşırdılar

Rahat uyu Sütçü imam, seni yad ediyoruz
Emanetin Zeynep’leri layikiyle koruyoruz
Zeynep giremese de adına üniverste açtık
Fıransız medeniyetine biz kendimiz ulaştık

Maraş’ın inekleri sütten mi kesildiler
Yoksa bütün sütçüler rektör mü seçildiler
Seyrede durun dizileri, Maçkalı konakları
Hala ıslak dura görsün Zeynep’in yanakları