Köstebek yuvasına döndü kaldırımlar
Direkler yıkılıp sarhoş oldular
İnsanlar balçıklarla kucaklaştı
Teletuarlar parçalanıp yıkıldı
Kaldırımlarda taşlar
Arabalar kan düşmanımmış gibi
Yağlı sularla beni yıkadılar
Halbuki tanımıyorum onları
Hayatımda hiç görmediğim sarhoşlar
Halbuki neden diye sormadılar
Ah bu insanlar
İnsanları çıldırtan ah bu kararlar
Asfaltları, kaldırımları hep
Yama yama yaptılar
Tersi yüze dönmüş topraklar
Fuzuli işlerin genel müdürü
Kim diye sorsalar söyleyemem ki!
Üstümü çamurla kapladılar
İşte bana öğretilen kültür
İnsan topraktan geldi toprağa gider!
Bu bir işaret midir nedir?
Su dediler, elektrik dediler, lağım dediler
Eştiler de eştiler ne petrol, ne su buldular
Nutuk atıp gelip de geçtiler
Saray gibi parlak otomobilleriyle
Bile hiç geçmediler, geçselerdi
Hop hop hoplarlar, zıp zıp zıplarlardı
Belki de otomobillerinden fırlarlardı
Neşeleri bozulur, keyifleri kaçardı
Onun için gelmediler, gelmek istemediler
Gelmek isteseler gelirlerdi
Nisan yağmurlarını düşünmediler!
Ağustos sıcağına aldırmadılar!
Dondurucu o soğuk kış günlerinde
Fakir, fukara üşümesin diye ( FAK FUK ) Fonu
Tozu rüzgarla ev yapıp, üzerimize örttüler
Fakire ev yaptık, size hizmet getirdik dediler
Eştiler de eştiler sanki bağrımı deştiler
Altından girip üstünden çıktılar
Otobüste yolculuk, ah! Nerede o bolluk
Her yer tıka basa dolu, sanki balık istifi gibi
Her fert ayrı kefede umursamıyor kimse nedense?
Gören gözler sanki kör, duyan kulaklar olmuş sağır?
Yolcu gidiyor ağır ağır, olmuş yorgun, sanki dargın
Bir yerde medeniyet, bir yerde sefalet!
Sahne dramatik bitmek bilmiyor
Gidiyor da gidiyor nereye kadar bu aşkın sonu!
Hallaç pamuğuna döndü yolcu
Beynimde ki sancı, ne kadar da acı
Minibüsçülerin başı
Otobüsçülere verdi maaşı!
İşte evleri veriyorlar, tapularını esirgiyorlar
Nedendir diyoruz söylemiyorlar!
Susturun artık ağlayan satırlarımı
Kırın artık şu kalemlerimi
Ve döktüğüm dertlerimi
Sökün atın beynimden!
Ama ne olur - İNSANLIĞIMI -
Almayın benden

Selçuk Noyan Ataseven

17.10.1986 Cuma
Gültepe / İstanbul