Oysa ben
İlkleri yaşar gibi
iki kişilik yaşadım
İki kişilik ağladım
İki kişilik yaşlandım

Jilet kesiği bir yaradan sesleniyorum
Tutup saçlarından sürüklüyorum acıların
Kan tükürrmüş dudaklarından öpüyorum
Adı hüzün tadı aşk ile harmanladığım

Artık dün gibi yaşadığımız anlar olmayacak
Soğuk bir tebessüm kırılırken elmacık kemiklerimde
Derinden bir sefalet biriktirmiş umutsuzluğum
Tonlarca hüzünlerin altında çökerken omuzlarım

Dokunsun kelebek yüreğimde sızılarım
Kırılmış kanatlarını sarıyorum yüreğimle
Yirmi dört saatlik bir ömür ile sev
İnceldiği yerden kopsun istemiyorum

Unut gitsin
Beni kendi halime bırak ki
Bir balyoz gibi inip toz duman edeyim sensizliği
Öyle ki itirazsız gel desen gelirdim


Ah kadim dostum ayrılık
Pekte kıskançsın
Kesilmiş nefesini bir türlü susturamadım
Sancılarımın dili azdıkça
Feryadım eskidikçe azalıyorum...

Remziye ÇELİK
29.10.2014
29 Ekim Cumhuriyet Bayramımız Kutlu olsun