İçimin Sus Şiiri.
...
En çokta gece çöktüğünde doğaya,
sisler bastırır üryan gökyüzünü,
yuvasına tünemiştir kuşlar,
uyanmaya ramak kala bir ses böler evreni,
vaveyla zirvede,başlar ritmi hayatın.
.
Rutin olan ırmak akışına,
bülbül güle bakışına,
yağmurlarda dökülür birazdan,
karşılık verir kulların yakarışına.
İstekleri karşılıksız bırakmaz Yaradan.
.
Buğdaylar sarı başakla boyun eğer,
ikindi vakitleri serin bir rüzgar eser,
Kırlangıçlar,güvercinler,
birde yüreğim de serçeler...
.
Hasret kaldıklarımıza ağıtlar yakarız...
Sonsuz sefere çıkanların hasreti hala içimizde.
Bir daha görememek ne menem bir ızdırap.
Hala kulağımızda sesi,acı acı vuruyor saza mızrap.
.
Uhreviyattan dem vuruken hafız,
senmişsin ak sakalını sevdiğim muhafız,
halliceymişsin,dervişim,bizler tuhafız,
dev gibi yüreğinle kocamandın,bizler ufağız.
.
Şimdi şimdi diyorum...
Keşke bir daha öpebilseydim nur yüzünden,
dökülürdü günahlarım biliyorum,
gam,keder silinirdi,sıyrılırdım hüzünden,
ne korkum kalırdı kıştan,nede güzden,
Dualar,Yasinler Amiinler gönderiyorum,
Babacığım.
Sana son cüzden.
...
Yunus Ça