Eline bulaşan mutluluk kırıntılarına
Dudağını bükerek bakıyor uzun uzun
Sonra derin bir iç çekiyor yalnızlığa
Ayazlarından korktuğu geceyi
Şikâyet ediyor…

Ve koynuna saklanıyor dolunay’ın
Şavkı tel tel okşuyor saçlarını
Tatlı meltem bırakıyor sabahtan kalma
Şöyle bir dokunuyor yüzünde ki çizgilere
Sohbetleri başlıyor on ikiyi on geçe
Yıldızlar inci gibi diziliyor hâkimiyeti ellerinde
Hoyratça harcanıp bitmiş zamana
İsyan ediyor
Akrep ve yelkovan…

Aşk ıstırabının nağmeleri çınlıyor kulağında
Kayıp giden her yıldız sonrası
Lime lime dilekler
Yakamozunu özlüyor dolunaylı gecelerin
Avaz dolusu serzenişleri
Dolanıyor diline…

Masal içinde bir masal dinliyor her seferinde
Askıda kalan kelimler karışıyor bir birine
Sözcükler bekliyor sırasını
Aşk tutulması başlıyor sonrası

Işıksız bir gece
Yâr’ın ve yarının gelgitleri
Suskun denizde tsunami
Koylarda martılar ile hasbıhal
Sevgiye açlık çığlık çığlığa
Vuslata daha çok var…

Evrenin içinde uçuşuyor yarı mat hayaller
Çobanyıldızı ayrılıyor birden
Kâinat yasa bürünmüş karalar içinde tören
Elinde kalan son mum da sönüyor aniden
Vakit sabaha beş varken…

Tersten esiyor rüzgâr yine
Dün geceden kalan ayak izleri siliniyor kumsaldan
Terk ediyor inandığı denizi balıklar
Helalleşiyor peşine takılmayan mutlulukla
Çiziyor elemin üzerini sil baştan
Geceyle koyulaştırıyor sohbetini
Dem vuruyor halden anlamayan
Vakit sabaha beş varken…

//Her mutluluğun önünde dikenli teller vardır, aşmasını bileceksin//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
01.04.2014

Sevgili Kuzenim Gamze YAĞMUR’a katkılarından dolayı teşekkür ederim…