Dağınık bir günün gölgesi,
Esintisi kalbin
Uzaklardan dokunur yârin eli
Bir nebze de olsa
Ferah olmalı gönül
Çeki düzen vermeli
Ne de olsa;
Ezelden bu yana sürgün…

Ben ise usul usul
Yeri geldi mi öfkenin ateşinde
Yere göğe sığdıramadığım
Bitimsiz bir sevgi
Hasretin gölgesinde.

Uzun gölgeler, kısa gölgeler
Yerkürenin mizacı değil mi;
Gel keyfim gel
Sararmış yüzler
Bir kez daha ve yeniden
Ölümün gölgesinde…

Biraz savruk muyum ne
Bir o kadar sığınmışken geceye
Bir o kadar mahcup belki de
Ya da sıkılgan
Sadık gölgemin eşliğinde.

Seven mi yoksa sevgili mi
Adı konmamış onca duygu
O ruh ki; her dem sığındığı huşu.
Tutumsuz düşler
Mecbur bırakıldığım
O sür git yanılgılar.

Yeri geldi mi sus pus
Bir o kadar canhıraş telaşla
Adımladığım sayısız tümsek.
Ayıp çok ayıp,
Hadi sunuma hazır ne varsa
Onca insan seyrinde.

Ey mübarek insanoğlu
Kolaysa saklan
Gözden ırak
Ya gönülden…
Ne çok insan dizilmiş
Ahengi bitimsiz,
Bir nebze de olsa
Sevmeyi becerememiş.

Zimmetimde geceler
Ay ışığı nüfus ederken
İmgeler gizli saklı
Budur işte
Duyguların istifi.