Tüccardı Eba Bekir,cahiliyet devrinde,
Giderdi hep sefere,Şam’a ticaretinde,
Gördüler bir rüyada,seferde iken gece,
Gökten ay çıkıp geldi,Eba Bekr’in eline.




Kucakladılar ayı,bastılar sinesine,
Uyandı baktı rüya,koştular Yemlihaya,
Dedi rahip Yemliha-Neredensin Eba Bekir?
Sana bir müjdem vardır,ama bu ücretlidir.




On iki dinar alıp,müjdeler vardır sana,
O ayki Peygamberdir,çıkacaktır yakında,
Sen ki Veziri olsan,O zatın hayatında,
Halife olacaksın,sen Onun vefatında.




Ey Arabistan’lı zat,eğer sağ olur isem,
Sen hayatta yaşayıp,Ona yetişir isen,
Haber sal ben geleyim,buluşayım onunla,
Ölmüş isem söylersin,benden selamı Ona.




Rahip Yemliha’yım ben,girdim Onun dinine,
Ümmeti oldum Onun,şefaati benimle,
Eba Bekir istedi,mektup yazıp ver bana,
Yazıp verdi Yemliha,on iki satır mektupta.




Mektupda yazıyordu,Selam olsun Nebiye,
Bu mektubu yolladım,Eba Bekr’in eliyle,
Ben sana iman ettim,Ümmetin oldum hem de,
Eba Bekir olacak,Sizden sonra halife.





Söyledi Hz.Eba Bekir,tabir eden kişiye,
Rüyam doğru çıkarsa,emanetin vardır bende,
Yüz altın emaneti,vereceğim ben Ona,
Yemliha’yı bırakıp,veda ettiler Şam’a,





Aradan geçti yıllar,on iki sene sonra,
Vahiy geldi Hıra’da,Muhammed Mustafa’ya,
Resulullah çıktılar,Ebu Kubeys dağına,
Çağırdı insanları,Hak Celle’nin yoluna.





-Davetim vardır size,Hak Celle ve Ala’dan,
-Kurtulacak orada,bana gelip inanan,
Yatıyordu o anda,bir şiltenin üzerinde,
İşitti bu sözleri,geldi hemen Resule.





Karşılaştı Mekke’de,Habibi Kibriyayla,
Resul hemen buyurdu,geliversen İslama,
Eba Bekir dediler,-Göster bana mucize,
Dayadı Resulullah,ellerini göğsüne.





Yetmez mi Eba Bekir,o gördüğün hak rüya,
Tabir ettirmedin mi,sen onu Yemliha’ya,
Geçti tam on iki yıl,on iki dinar verdin,
On iki satır mektup,ondan emanet aldın.




Eba Bekir gördüler,Resulden mucizeyi,
Parmağını kaldırıp,getirdi şehadeti,
Sen Hak Peygambersin,Yemliha haber verdi,
Şefaatin isteyip,sana selam gönderdi.

16.10.2014//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN