1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
737
Okunma
bomboş bir zamandayım
sağır yüzler karşımda
ne yapsam eksiğim
sesim katranla örtülü
gözlerimde düşten bir perde
dokunmak içinse uzağım
yaşadıkça anlıyorum bu kenti
herkes ölü biraz
herkes kendisinin katili
sokaklarında
çamur yüklü ayaklar gezer
kırbaçlı erler ..
bu şehir yalnızdır biraz
kimsesizliği pansuman tutmaz
gövdesinde intihar girişimleri
gece çöker üzerine bir fil yavrusu gibi
güneş buralara uğramaz..
koca bir boşluktayım
gidecek yerden ziyade
terkedebileceğim bir yerim yok
hatırlamak istiyorum kendimi
yaşamı, sevmeyi
unutmaktan çok
..
- Abdullah Cemek
5.0
100% (2)
Cevap Yaz