Kim bir çift göz olur,
sana bakan, tek bir renk,
tek bir yürek
dalga dalga yayılan...

Kim sessiz bir nida olur,
sensizliğin rıhtımında,
çığlık çığlığa sana uLaşan...

Kim ılık bir rüzgar olup eserken
saçlarında,
poyraz olup savurur
sana çıkan yolların,
tüm kaldırımlarını.

Kim çisil çisil bir yağmurken öyle hafiften,
sel olup boğulur
yokluğunda.

Kim masmavi bir gökyüzüyken suskunluğunda,
şimşek olup çakar yalnızlığında...

Kim alır sürükler seni,
derme çatma bir sandalda , en engin suların,
sahile olan kilometrelerce uzağında...

bir çift ahşap kürek
ve de senden aldığı olağan üstü güçle...

Kim ağustosun en sıcağında,
kar ayazı,

şubatın soğuğunda meltem rüzgarı estirir,
sadece sana ait ,
sana dair olan mısralarda...

Her esintisi senden gelen
ya da sana giden tüm fırtınalarda,

söyle,
söyle,
söyle,

kim sevebilir seni,
böylesine çıkmaz

ve olumsuzlukların en ortasında...

6 şubat 2008/17.43

NİLGÜN...