İNSANLIK

Ben ölüyorum.

Kırık çizgileri yay olmuş yapraklar uçuşacaklar ardımdan.

Cam kovanozlara doldurulmuş balıklar

gözyaşlarını akıtacaklar tabutumun üstüme.

Dağların çıkılası yolları ,

sarı çiçeklerini kollarına takıp yolumu kapatacaklar

gidişimin.

Yıldızlar yorganlarını alıp sıraya dizilecekler

üzerimi örtmek için.


Ölüyorum kenti kalabalıkta.

Ak benizli (gidişim eylemi –eylemin de denklemi ) kentine nazır adamlar,

yüzlerini omuzlarına asıp koşturacaklar ardımdan.

Beyaz gülüşlerini yataklarına saklamış çocuklar

çığlık çığlığa saklanacaklar analarının dizlerinin arasına.


Ben ölüyorum … Akıtın beni…

09.10.2014
Havva Kılıç