Basamakları birer birer çıkmıştım hayatımın galasında
Her basamakta duraklardım labirent sorgularımla
Seninle konuşurdum ard arda
Saklısında hüküm süren sözcüklerle bağlarken heceler
Yakardın meşalemi
Yıldızları tutmak isterdim gecelerde
Yaşardım itidallarını, her saliseni



Gözlerime bakardım her izahatinde
Tek tek dökülürdü sözcükler dilinden tane tane
iyice anlamamı isterdin sanki
Sindire sindire vermek istediğin şifreleri
Hayata dair silinmez nişanlar bıraktın belleğimde
En bilge halinle



Yolun en başıydı
Ve ben farkında değildim
Her basamak çıkışımda yine senden öğrendiklerim
İzlerdim bilmukabele
Örnek vermeden anlatmak istiyorum seni
Bütün kiyafetsizliklerden öte
Bugünse
Damlaya damlaya göl oldu enginlerde


Annem...


Artık basamakları birer birer çıkmıyorum
Beşer onar atlıyorum, rüzgarlarla sörf yapıyorum
Takvimlerden kopan yaprakları sayamıyorum
Hep derdin bana, hatırlar mısın ?
Gün gelecek kendini rüyada sanırsın
İpek kozası misali sardıklarını çözmek buna denir
Derken..
Bir gün gelir nefesler tükenir



Bir film gibi seyrettiğim hayatı sorgulamak
Yanlışları ayıklamak, doğruları sermek isterdim insanlığın önüne
Dünyayı değiştiremesem de



Artık gerçekleri görüyorum
Annemin gözleriyle
Şimdi ne mi olacak ?



Biraz üzülsem, biraz kırılsam, biraz ağlasam
Bana yine sarılır mısın anne..?
Güneş tozu serper misin ellerime..?


HAZAN