1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
957
Okunma
ayak tabanlarımızdan
saç diplerimize kadar üzgünüz
liğme liğme edildik yaşarken
itina ile kırıldık birçok kez
denizin mavisini
göğün ahengini
toprağın kokusunu
bir bir yitirdik istemeden
önümüzde köy sofrası gibi bir hüzün
ekmeğe katık ettik gözyaşımızı
ellerimiz ateşten birer ok
dokunduğumuzu yaktık
gözlerimiz mahşer
yüreğimiz sırat
bu köprüyü geçmek zor
çok düşmeler biriktirdik içimizde
yüksek bir binadan bakar gibi
hep yerlerde aradık kendimizi
kaldırımlara mesken tuttuk yüreklerimizi
çorak denizler gibi tezattık
rüzgarlar gibi kıvrak
mavi düşler gibi berrak
ama çark etti hayat
payımızı aldık acıdan
sevinçsiz yaşantıdan
bu devran döner
bu dünya döner de
bundan böyle
gözyaşı, bir kafa kağıdı gibi
hiç eksilmez alnımızdan
- Abdullah Cemek
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz