Bir hoş geldin diyebilsem
ruhumun akan ırmakları kururken
yapraksız dallarıma
sessiz sedasız ağırlayabilsem seni
gecenin karanlığında
ötüşün
belki de son verirdi yalnızlığıma
şu vefasız çölde
susuzluktan pörsümüş köklerime

gövdem artık kandamlası
gölgem bile yetmiyor gezinen ceylanlara
avcılar pusu kurmuş
kaçın saklanın desem bile her çıplak
nereye
ışığın kalbi donuk
yanık odun parçası her yer
çırpınıp konsanda küçük parçama
bilirim sesiz olur ötüşün
dökülürken tüylerin tüneğine

hayallerim
zifiri gecenin uğultusu artık
ölü mevsimlerin
mor çiçekleri açıyor buralarda desem
kan sıcaklığında esiyor rüzgâr
dokunduğu her nesne tenimin kuraklığında

konma
sen küçük kuş
uç git buralardan
taşımaz bedenini minik filizlerim
cılız
çıt kırıldım kör kurşun hızında

mehtap doğarken yarılırmış bir zamanlar
ilahi bakışın aksinde
rahmet varlığının parmak ucunda

şimdi
göğün çeşmeleri kesik
her yer sahra

ihaneti taşıyor gün vahaların namlusunda
konma
seni taşıyacak gövdem yorgun
yığılır kalır küllenir ölüm sessizliğinde
uç
git buralardan minik kuş
buralar sahipsizliğin kefensizliğinde