hayrettin taylan


s’uçlarında sağdım pişmanlığı
kahır ekseriyetini erinç anlara teslim etmeden
mayalandım temiz öze
büyüdüm doğrunun güneş ezberinde
sevdim aşkın sen ömründe


delişil bir duruşun sızısında p’aklandım
ağlak yarınların derdine ilaç gibi yazıldım
kırık mazinin geçmeyen kısmında okundu kıssam

içi ıslak damlaların iyileştirme sonuncunda okundu bahtım
vefalı durumların atlasında renklendim
insanlar arasında insanlığımı kollama savaşını kazandım
artık adam gibiyim
artık adem gibiyim
havva isen gel gayrı


ağıtların sonuna yetişmiş içli dervişim
kanserleşmiş hayıflarım
amalarım çok ama
fakatlarım sakat
yalnızlığım sanat
gölgemde oynanır gölgenin talihi
gelmeye büyüyor cemalinin gölgesi
gelmeye benziyor yürüyüşün

tenha sabırlar içre şükre dayalı bağrın asrıyım
kalabalıklaşmış yalnızlığımın gergefine sarılılığın eseriyim
gidişinle zenginleşen acılarımın mutluluğun fakirlik ambarındayım
bir tanemsin artık
aç ve çoğum
az ve çoğum

yaradanın nurundan yaratılmış gibi gecelerime
düşen düşten öte bir yıldızdın
gecemin ay yüzünde eridim gül cemaline
sevgimin yurdunu aydınlandı seninle
bütün yer ve yar parçalarım aydınlandı
bütün ser ve sereserpelerim umutlandı

gün/eşim gibi geldin tanlarıma
artık sevmenin kopmuş dünyayısım
artık, dünyanın sonu gibi aşk sonundayım
artık, bensin, bendensin