an sızım geziniyor
bunu bir şair uyduruyor biliyorum
görebilen ama var olmayan uzun boylu bir dili
konuşmaları yarım kalmış
diyelim bir dalın sallanışını rüzgara ithaf etmek yerine
aniden dünyanın başı dönmüş olabilir
ya da demin bir çocuk uçurtmasını yıldızlara yollamak için
ilk engelini geçiyormuş koşarak
an sızım geziniyor
bunu bir şair uyduruyor biliyorum

çatılara değmeden itina ile yolları seven
çiçekleri pencereleri taş duvarları ahşap korkulukları
kırık kaldırım basamaklarına iten
geri getiren
dağ kokulu aralığa şarkılar okuyan
melodilerin tutuşması
duyguların kuş uçumu bir mesafeden
nasıl indiğini boyuma
sarılıp bir birlerine yakıştıklarını anlatıyor
an sızım geziniyor
bunu bir şair uyduruyor biliyorum

biliyorum kan ter içinde sayrı
sözler kaçıyor dilimin ucundan
kolları ağaca dönen bir kadının budamak için ellerini
marangoza gittiğini
burnunun ucunda bir tomurcuk gül ile aynaya baktığını
ormanların fısıltısını devşirip saksılara sunan
sevgili suzan
an sızım geziniyor
bunu bir şair uyduruyor biliyorum

değişerek sol yanıma uzayan masanın
yüzünde boncuk deseni
kaldırsam tek tek
renklerinize değen menevişlerin
size yanarken sönen ferini
aydınlığa bulaştırmadan uyusam
uyansam denizlerin serin ürpertisiyle
gemileri kucaklayıp gitsem bekleyenlere
sonra biraz su
yüreği çöl kalbi çatlayan perilere
konuk olup cinlere dostluğumuzdan bahsetsek
evrenselliğin büyük perdesinden
düşen ayrıntının peşine
an sızım geziniyor
bunu bir şair uyduruyor biliyorum.