Ünsiyet makamına aşina kıl gel beni.
Mırranın acılığı hatır gönül ilacı.
Tebessümünde ışık bir emsalsiz albeni.
Sana dair cümle hâl bana her dem baş tacı.
Hüsnüne ermek yeter bir kahve içimliği.


Kahvenin telvesinde Leyla’dan kalma bir hâl.
Belkıs nice dem önce rüzgârı kıskandırmış.
Sen emreyle yeter ki olurum günlerce lal.
Kırk naz ile açan gül gülüşünü andırmış.
Seninle olmak yeter bir kahve içimliği.


Kahve fincanı narin zarafet elçisi mi?
Sırçadan saraylarda nice ceren salınır.
Cezveyi kıskandıran çaydanlığın isi mi*
Kahveye Leyla deme ocakta köz alınır.
Vaslına ermek yeter bir kahve içimliği.


Meclise geldiğinde gider cümle gam keder.
Kahvenin köpüğünde akıl sır ermez gizem.
Bir tatlı tebessümün bu gönlü ihya eder.
Yürekten merhabandır nice derdimize em.
Huzurla dolmak yeter bir kahve içimliği.
Ankara,06.10.1014 İbrahim Kilik