“Hiç bayram yaşamadım ben çocukluğumda
İmrendim yaşadığınız o bayramlara” diye yazmış
bir Defter dostum şiire yorumunda

geri döndüm çocukluk günlerime
bir anda
kanattım her rengini
derin dokunuşlarla

Ahh! Çocukluğum!

sevinçlerin hüzünlerin
o billur kırılganlığında
ve bilgelik mertebesindeki
Çocuk Kalbime
usta bir hattat işçiliğiyle işlendiği
anılarla kesişti yolum...

bu yüzdendir ki;
ben hep
çocuk kalbimin özgürlüğü
uğruna savaştım durdum

hayaller kurdum;
masum saf temiz
içli ve komik

önce kendim inandım onlara
kendim güldüm
kendim sevdim onları
sevilmeyi onlardan öğrendim
arkadaşsız geçen günlerimde
en yakın arkadaşlarım belledim

kar taneleriyle birlikte dönerken
başımın döndüğünü hissettim mutluluktan
annemin örgü şişlerine dizdim akasya ağacının
yapraklarını tütün yaprakları niyetine
Suna ablam gülümsedi bana Karbeyaz köyünden

anladım ki;
hüzün tüten anılarla baş etmenin
en kolay ve en eğlenceli yolu;
kocaman avuçlarına alıp
o muhteşem Çocuk Kalbi
yeniden keşfetmekmiş
mai likleri