kaç geceyi sabah ettim
buz kesmiş yatağımda
solumda sinsi bir acı
hasretin yüküyse kucağımda
gözlerimi çivilemişim tavana
gittiğinden bu yana uykusuz
tek hüneri seni sevmek olan kalbimse
aşka ölesiye aç ölesiye susuz...

olsun be
varsın sebebim ol
varsın acılarınla
tüm hücrelerime
her sabah yeniden dol

kaç gün doğuşuna tanıklık etti gözlerim
kaç günü hüsrana boğdu sözlerim
nasılsa batar güneş
nasılsa çöker gece
nasılsa gölgem bile kalmaz bu şehirde
adım adım silinir izlerim
nasılsa yorgun kaldırımlara takılır ayaklarım
birden bire tökezlerim

toprağın bağrına düşüyor yağmur
saçların gibi kokuyor
çoğaltıyor sızımı
oysa ne çok severdim bulutların ağlayışını
şimdi ne kuşların ötüşmesi
neşemi getiriyor
ne de mahalledeki çocukların sesi
her şeyde biraz sen varken
nasıl unuturum üryan yalnızlığımı

şimdi ben geceyi yar
yıldızları yorgan ettim üstüme
ayazdı hep gökyüzü
titreyişlerime bazen bir hilal tanıktı
bazen o dev cüsseli dolunay

kaç geceyi atlattım
içimi kemiren canavarla
sanki kirpiklerimden tutuyor
sanki kastı var bana
ne bir an susuyor ne uyuyor ne de uyutuyor

bu yüzden kendimi her boşluğa salışım
bu yüzden geceler tek sırdaşım
yıldızlarsa gardaşım
sensiz yürüdüğüm yollarda
ay’dır benim yoldaşım
ve bu yüzden
aşk’a aç ve susuz
böyle uykusuz kalışım...

05.10.2014 [E.Y]