ADINI KOYMADIM
adını koymadım yaşadığım günlerin.
ne yazık etmişim meğer tutkularıma

sene doksan yedi
teee o zaman sevdim seni

korkardım saklardım utanırdım
cesurda değildim bilirsin

sen çok kibar
sen çok duru
ve taze idin

hani inanmasaydım
bilmeseydim hakkı imanı
melek derdim belkide
belki peri
beklide haşa haşa

çaresiz dönüp dolaşıyordum
neylesem ne söylesem

günlerce aylarca düşündüm
olmadı
yine olmadı
söyleyemedim

ama sakladım yüreğimde
senin sevdanı tap taze

biraz karanlıktı yerin
birazda daracık
ama sımsıcaktı
muhteşemdi zulamız, güzeldi

bulmak ne mümkün
kim bulabilirdi ki seni
yüreğimin taa içinde

birgün birgün gelirde
açarsan yüreğimin kapısını
tap taze mis gibi
sevda kokar ortalık
sen kokarsın mis kokarsın

bazen daralırdım
sıkılırdım
hatta öfkelenirdim
ufukta küçülmek
kaybolmak isterdim
eriyip tükenmek isterdim
sonrada sönmek
mum gibi.

ya sen
sen koskoca dağdın
volkandın alev alev
yaklaşılmaz varılmaz

yanardım kavrulurdum
tutuşurdum eteklerinde

oysa doruğuna varmak
okşamak taşını toprağını
kızıldı dorukların
saçların gibi

gün gelir kurulurum yamaçlarına
belki bir gün çiçekler açar küllerinde
koklarım güllerini

pınarların olur vadilerinde
içerim kana kana
susamışlığıma çare

ayvaların sarı sarı
al al olmuş kiraz ağaçların.
doyulmaz tadına

şimdi gidiyorum
kurdum hayallerimi
hapsettim yüreğime

acıdı sızladı inledi epey
dayandı dayandı yinede

umudum yok bugün ama
ama yarını seviyorum
çünkü yarında umut var

yarın yaşanmamıştır
yaşanacaktır
yarın sevdadır
özlemdir
aşktır
umuttur
çünkü
yarında sen varsın
bugünde olduğu gibi
yine sen kalacaksın
mazide olduğu gibi

22/01/2014 Reşat YILMAZ