BİZİM DOSTLUK

Eski tanıdığım dostlardan biri,
Çok konuda usta işinin piri,
Dertlerle yoğrulmuş bedeni diri,
Okulda en güzel araydı bizim.

Yetmiş sonlarında tanıştık onla,
Nice anılar var belki de tonla,
Karşılıklı güven bak şimdi anla,
Mesajımız arza varaydı bizim.

Her şeyi paylaştık beni üzmedi,
Uğraştı,didindi boşta gezmedi,
Dostluğun sırrını kimse çözmedi,
Tam kaynaştığımız yaraydı bizim.

Ben fakirdim o da benden fakirdi,
Bozulmuş toplumda ender bakirdi,
Böl diye ucundan ekmek getirdi,
İlk paylaştığımız paraydı bizim.

İkimizde dertli o bir başkaydı,
Maalesef bu tarzda benden baştaydı,
Ayrıldık dünyamdan bir yıldız kaydı,
Belli ki bahtımız karaydı bizim.

Bir ekmek bulmuşsak o gün mutluyduk,
Okumak isterdik çok umutluyduk,
Cam gibi havada biz bulutluyduk,
En has katığımız şıraydı bizim.

Odunları yakar biz ısınırdık,
Ocak çevresinde ders çalışırdık,
Odadan odaya çıra taşırdık,
Süper ışığımız çıraydı bizim.

Kara yolu üstte kavak dibinde,
Mete’nin metelik yoktur cebinde,
Çalışkan ahlaklı tam edebinde,
Baraka evimiz kiraydı bizim.

Bu şartlarda derse hazır olurduk,
Yılmadık gayretle didindik durduk,
Edebiyat dedik gözünden vurduk,
Şiirde en güzel sıraydı bizim.

Çok bilmiş olmadık adam seçmedik,
Zayıf kişilerle dalga geçmedik,
Gurbete gittiysek kalben göçmedik,
En güzel yanımız buraydı bizim.

Hayatı tanıdık hayret içinde,
Bir yıl oldu nikah otuz üçün de,
Ekmek için dostum gurbet göçünde,
Yaş otuz beş yolun yarıydı bizim.

O mısır satardı bende karsambaç,
Çalmadım çalıştım çünkü karnım aç,
Arkadaş görünce oyna saklambaç,
O kar Arslanköy’ün karıydı bizim.

Heyecanla oturup saydık parayı,
Emek yok sermaye geçti yarıyı,
Ayırdık kar ile yirmi darıyı,
On lira kısa gün karıydı bizim.

Acımasız hayat pişirdi bizi,
Kul önünde mahcup düşürdü bizi,
Ayrı diyarlardan deşirdi bizi,
Aslında yerimiz saraydı bizim.

(37 Yıllık eskimeyen bir dostluğun ürünü,dostuma en derin sevgilerimle,yolu açık kalemi keskin olsun)

Mete YILDIZ (ŞİİR YILDIZI)