0
Yorum
0
Beğeni
3,0
Puan
817
Okunma
Selâm o ölümlüyü öldüren ölüme!
O ki mürekkep gibi kalemin ucunda,
Yazımı bir ömür ve bir emir!
Zaman düşman, kemiğim bıçağı kemirir,
Hakkıyla sabretmek saadetine varabilsem,
Kendine mektup yazamıyor ki insan,
Konuşamıyorum ölümle, sadece yaşamak bana düşen,
Düşüyorum düşlerden,
Geçmiş hatrıma gelmeyen koca bir nisyân!
Yaşamak sana ne ağır yük ey koca hamal insan!
Boğuluyor en havalı mevsimde rüzgâr,
Hangi gökyüzüne aidiz bilmiyorum,
Hangi gözle baksam, göremiyorum.
Bir yarım kalmışlık hep hayat,
Diğer yarısı ölüm,
Kapanıyor perde, tamamlanıyor son bölüm,
Meğer ne kolaymış fikr-i ölüm!
4.0
50% (1)
2.0
50% (1)
