Bir bahçeydin gönlümde çiçekler açıyordun.
Şimdi kalem oldun sen,güvenle sığındığım.
Her çiçeğin renginde sevdalar saçıyordun.
Şimdi kalem oAldun sen,güvenle sığındığım.

Varoluşun sırrında,seviydin avunduğum,
Tüm dünyaya Don Kişot namıyla savunduğum.
Bir selamın adına kendimde yavunduğum,
Şimdi kalem oldun sen,güvenle sığındığım.

Dağımdın, zaman zaman karın,buzun ağdığı,
Göz pınarımdın sen, sepkenlerimin yağdığı,
Her doyumsuz nefsin de,besmelesiz sağdığı,
Şimdi kalem oldun sen,güvenle sığındığım.

Memleket hasretimdin,bin duayla ektiğim,
Çayır,çimen Yurdumdun,keklik gibi sektiğim,
Döşümde,enfiyeydin, buram,buram çektiğim
Şimdi kalem oldun sen,güvenle sığındığım.

Olgunlaşan meyvemsin,her mevsimli aroman,
Ha Mevlana’m,Şems’imsin,ha Türkmen’im,ha roman!
Her eksime tamamsın,"neyinim"i soraman,
Artık kalem oldun sen,güvenle sığındığım.

Yavunmak=Kaybolmak.
Enfiye=Çürütülmüş tütünden yapılan ve burna çekilen keyif verici toz, burunotu.