Ey sevgili duymadım kalbimdeki çağrımı
Ziyan ettim ben senin için aşk dolu bağrımı
Sözlerin ıstırap dolu aktı yüreğime bir kordu
Bu halin ile yanında yaşamak inan çok zordu

Benim bildiğim aşk sevgi ile başlar
Gönülde pır pır ederek uçar kuşlar
Söyle neydi dilindeki elindeki taşlar
Gözümden akıttın hep kanlı göz yaşlar

Bir gün sevgi ile tutamadın elimi
Ağır sözlerin ile hep büktün belimi
Bir gün tutamadın o zehir dilini
Hep kapattın gönül denilen kapının girişini

Bilmem dilin bana zehirli sözleri neden söyledi
Küskün bakışların diyar gurbet elde beni deli eyledi
Bilmem ki seni candan sevmediğimi kimler söyledi
Seninle yaşadığımız tam bir dram komedi

Sen neşe içinde gelirdin bizim köye
Şimdi ne oldu da üzgün bakarsın bana niye
Beni görünce gülümserdin bana bakardın her saniye
Aşk dolu sözlerle beni seven sevgilim gitti nereye

Düşündüm taşındım yaptıklarını anlayamadım
Açık kapı bırakmadın gönül kapısının tokmağını kavrayamadım
Ne yapmaya çalışırsın çözmeye çalıştım çözemedim
Ayrılığın kapısında durmaya da takat getiremedim

Kul Mehmet der ki artık gelmezsin artık benim sözüme
Görünme dersin sen artık gözüme
Ne olursun bırak inadı artık beni üzme
Doğ artık güneş gibi gönlüme
Mehmet Aluç