Kaderdaşım,
Güzelliğin yüzüne serpiştirilmiş gül yaprağı tanesi,
Bir karanlık ötede kâinatın en sersem türküsü ve sesi
Kurban olacak derecede hassastır başına örtülen örtünün beyazlığı
Ve narindir sert ellere karşı biriktirdiğin cümle güzellikler.

Kaderdaşım,
Sensiz geceleri tütün diye içiyorum sarıp cuvara kâğıdına
İçime şeytan girmişçesine muzibim her sırıtışında
Ardından laf edilmez gidenin, gittiği yolda dahi
Ne varsa yüzündedir çünkü utanışı ya da arsızlığı

Kaderdaşım,
Bu hisli hissiz hisle karışık duygunun arkasında
Parasız, ünsüz, Ankara’da dayısız bir insanın feryadı var
Öyle kolay olmuyor bu kadar bahtsız olmak
İçinde kederlerle yıllarca savaşmış iki insanın eseri var.

Kaderdaşım,
Şimdi sana söylenecek en güzel söz
Küfürlerden uzak, edebiyatı eksik
Küçük bir ‘gitme’ olacak.

ADİL YAVUZ DURMAZ 27.09.14