Sokak
suskun kalmış,
nefesler o saatte bir bir
emelleri uğruna yola çıkmışlardı

Bir köşede
ve sessizliğin olanca heybetiyle
nazarlarını saklamayan bir can vardı

Etrafına
şaşkın şekilde bakınıyor,
sanki sinesinde
sualler peşini hiç bırakmıyordu

Neydi sancısı,
dile gelmeyen acısı,
burukluk içinde kıvrandıran
hicran yarası ardı

Henüz
pencereler açılıyor
güneşin haneye girmesi için
gayretler bir bir boşalıyordu

Gecenin
mağrurluğu ve düşlerin ağırlığı
çehrelerden bariz birşekilde okunuyordu

O gün halde
ruhun ve kalbin inhisarında
aşkın vecdiyle buluşması okunmuyordu

Her an
bir korkunun
ve telaş içinde koşturmanın
zamanıydı, geriye sabır kalmıştı

Hükmedilen
ve icrayı talime mecbur addedilen
o düşünceler her yanı kuşatmıştı

Tabi olmak,
ses çıkartmadan itaate
zorunlu kılmak,
ruhlar için nasıl bir azaptı

Kalp,
yüreğe tercih edilirken,
akletmek, mukallitlikle
yarış ederken çile başladı

Fikretmek için
akıl ve idrakin gayrete tabi olan
merakı hasletin ilmi saklanmıştı

Suçlamak için
bahaneler listeler halinde
ezbere tabi idi,
tercih hakkı kimin haddiydi

Masum kitaplar
dahi suçlu telakki edilen, insanın
çehresine bakarak ilan edilendi

Neler
çekmemişti ki bu millet,
reva görülen her vakitteki şiddet,
elbette içimizdendi

Peki,
değişenler ne idi
tarih ve atisinden hunharca
kopartılan bu neslin hikayesiydi

Kimileri
nara attı, kimileri boşluğa bakarak
hicranı sürur miskaliyle yudumladı

Hüzün
içimizi yakan ve anıldıkça
yüreğimizi burkan
ne müthiş bir elim romandı

Süt
dilenen çocuklar annesinden alındı,
kahbelikler ortalıkta hoyratça salınmıştı

Neslin
serencamında ne edep bırakıldı
ve ne de dert
edinmek esasında gaye sayıldı

Mustafa Cilasun