koca ömrü elveda ile nokta koyan
yüreğimin okyanuslarına bıraktım seni
sen güz(ü) ağırla kanayan yanlarında

zamanı damlatırken eylülün saçları
gün faili meçhul cinayete kurban
tüm sokaklar çıkmaz
mor bir çiçeğin yaprağından süzülür sabahın ışıkları
ölüm alfabesine yazar adımızı
kanımızı akıtırken göğüslerinden
toprak ana çığlık çığlık
sarıyı çalar hazandan
esrarına şirk düşer hüzün mevsimi
yutar sesimizi elveda yüklü göçükler

nefsimizde izini sürerken Azrail’in elleri
anason ayrılığı sağar kentin ceplerine
yüzümüzün sokaklarını süpürürken ölüm

birbirimize sarılarak titredik

ezelî takıp aklımıza
şeytanla sevişirdik kuytularda
hayalin kibrit kurbanı
sigara dumanı
söz verdim Tanrı’nın kızlarına
sövmeyeceğim bu gece gidenlere
bulanık göz yaşları kızıl sonbahar
kanar kanar
sancı ölüm döşer göğüs ağrılarımıza
asıldı yüreğim dua kapısında

bakışlar saklar sabaha kısır çıkan aynalar
öksürürken ağzımda ihtiyar hecelerim
şeytan nefesini sürer tenime
yokluğun kavrulur yataklarda
ne şehirler eskisi gibi kalabalık
ne gidişin azdırır dalgaları
sanma ki yıkıldı kentin insanları
bilmediler üstüme yıkıp gittiğin azabı
varlığımda unuttuğun ağlayış
Dizlerimden kentine yuvarlanır gidişlerin
çıkmazlar sallanır avuç içlerimde nem

tenhalığa çıkıyor tüm caddeler
kokuna can verirken rüzgar
son şarkıyı bir kadeh rakıya teslim ettik
ya da bir damla gözyaşında üşür
penceremde yağmur tıkırtısı
bırakma ellerini ceplerine

anla bu şehirde, bir insan sensiz
ne yapraklar savruldu ardın sıra
ne bel verdiğimiz şarkıları tüketir özlemleri
başa sarar
kıçı kırık bir plak cızırtısı
bırakmalıydık düş kurmayı yataklarda
çağırma
hiç bir hıçkırık yalnız bırakmaz sahibini
tutar ellerinden
artık gelmesen de olur
yokluğuna gebe bir kadının doğum sancısında
Azrail boşar can borcumuzdan bizi


Sessizliğime yüreğiyle ses olan Saygı Değer Ahmet_Ozalhas Bey’e sonsuz teşekkürler