I--

Kabaran bir dalga misali gibi vurdun umutlarımı
Sıktın bütün kurşunları,
Alnıma kan bulaştı artık
Ben iflah olmam gayri bu hayata
Ya sen nereye gideceksin,ya sen!
Sen kurtulacağını mı zannediyorsun
Umutların katili olurken apansız.

Umutlar bir ilkbahar kadar
taptazeydi bir zamanlar.
Gözlerimde akıyordu hesapsız mutluluklar
Ruhum şuh bir kabadayının
yürürken ki dik duruşu gibiydi.
Hayat beni ben hayatı seviyordum
Hayat beni ben ikinizi seviyordum.

İkiniz avucuma sığmıyordunuz
Sana baksam diğerini görüyordum
Ona baksam sana bakıyormuşum gibi
Kendimi sınırları kalkmış entarnasyonal
bir aynanın havarisi zannediyordum.
Öyle ki düş kursam ya da uyusam
tanrıdan dilesem böyle bir mutluluğu
rüyam da bile bulamazdım.

Bulamazdık. ta ki sen Moğollar gibi
kendi hırsının kurbanı olana kadar
Her şeyi yıkıp talan edene kadardı.

II---

Hani derler ya mutluluk öyle bir şeydi
Yani bir andı kim bilir uzun sürmesi
belki de mümkün değildi
Belki de tanrı öyle istedi.
Moğollar gibi barbar olmanı istedi
Yıkıp yakmanı
Bu düşü bozmanı istedi.
Sende öyle yaptın.
sende öyle yaptın sevgili!

şimdi hayat kanın renginde atıyor her gün
ve har akşam nasıl öleceğimi çiziyorum
bu cinayeti ben mi işlerim yoksa tanrı mı
bilmiyorum ama
hayat sana da bana da zindan oldu artık sevgili.

eylül/2014