Âşık Şeref Taşlıova’nın aziz ruhuna tazimle!...

Taşlıova göçtü, sözcükler yasta
Dünyadan muradın aldı da gitti
Hüzünler bıraktı, eşe ve dosta
Sazını son defa çaldı da gitti

Kanmadı dünyanın sahte yüzüne
Kulak verdi Hakk’ın yüce sözüne
Toprağı örtündü, döndü özüne
Ölüm uykusuna daldı da gitti

Sevgi deryasında, ummanda yüzdü
Aşka giden yollar, ona dümdüzdü
Bu sessiz gidişi herkesi üzdü
Dünyada bir ömür kaldı da gitti

Serhat şehri Kars’tı biricik yurdu
Aşka dair nice hayaller kurdu
Hüzünleri kardı, sözü yoğurdu
Bizi dertten derde saldı da gitti

Şiirin yolunda bir ömür koştu
Bazen hüzünlendi, bazen de coştu
Sohbet halkaları onunla hoştu
Sonsuzluğa revan oldu da gitti

Vatan toprağında bir çınardı o…
Şiir deryasıydı, bir pınardı o…
Trabzon’da horon, Kars’ta bardı o…
İçi hüzünlerle doldu da gitti

Halk şiirimizi sevdi, yaşattı
Şöhreti yayıldı, yurdu kuşattı
Şairler içinde tekti, başattı
Gül yaprağı gibi soldu da gitti

Bir çınar devrildi, tohum çürüdü
Tasalı kalpleri hüzün bürüdü
Hazan mevsiminde Hakk’a yürüdü
Kederin saçını yoldu da gitti

Bugünden yarına nida eyledi
Gerçeği ünledi, seda eyledi
Dünyadakilere veda eyledi
Mânâlı mânâlı güldü de gitti

M. NİHAT MALKOÇ