‘Çığlık ektiğimiz bir yaşamın kayıp günlüklerine gölgemizi süreriz, içsel fırtınalarımızın kesilmesi için. Her yangın soluksuz bir gün paralanışıdır, biz gözlerimizdeki ufka yürürüz durmadan, aşkın çelişkili damarlarına ilahi sevgimizi ekmek için’…


İmkânsız sevileri inkâr ediyor hayat, tüketti meşk
Aşınmış suyollarında arama izlerimi, üşüyor şafak
Gücendirme sözlerimi yar, tek sermayemdir aşk
Yanık bir duvar ardından izle gelişimi, duvağını aç.

Suskular kavradı bir ömür ruhumu, tükendi sol yanım
Seni gösteriyor aşkın yön tabelaları, geçmeyen hicranım
İki satır söz yeter mi seni anlatmaya, sensin dermanım
Kör bir menzilde tetikle intiharımı, sen it ölüm sehpamı.

Sana iltica ediyor günsüz satırlarım, güller dalına küskün
Donat cümlesiz ayrılıkların çardağını, varlığına sürgünüm
Yüzsüz imgelerimle seviştir tenini, gözlerine gömüleyim
Ruhunun çatılarında titret bedenimi, anlar olsun ödülüm.

Hiçbir gönüle sığmadım, yakarım bu teni sana ait değilse
Ayaklarımdaki prangalarla seni aradım ben ömrümce
Nice kentleri talan ettim, vuruldum firari bir menzilde
Makamsız şarkılarla çürüdüm aşkın ıslak mahzenlerinde.

Dokunma yarama, tükenirsin gözlerimdeki sorgularla
Düşlerimi kuluçkaya yatırdım sonsuzluk ırmaklarında
Vurgun mevsimlerinde cinnet şiirleri yazacağım adına
Acıyla beslenen yorgun bir adam yarattın yokluğunla.

Hadi uzan yine yüreğimin karanlık ve ıslak yer yatağına
Senli umutlar kaynatıyorum bak aşkın kara kazanlarında
Kıyametler kopar gülüşlerinle, kâinat bile sussun varlığınla
İlahi bir tanımdır varlığın, boyutlar ötesisin minyatürümde.


Selahattin Yetgin