Dön gel umutlar
Hadi tutun bir ucundan,
Bir eylül akşamı yaşarken
Derinliğini düşüngeçlerin
Feryat figan kıstırılmış sessizliğim.

Adını sen koy bu hikâyenin
Bir yakın bir uzak
Her neyse gönül bellediğin.
Tutumsuzum ömrümde
Hiç olmadığım katar
Ekledim duyguları
Kerameti belli ki
Senelerdir süregelen sessizliğimin.

Duyar duymaz geldim
Bir eylül akşamı
Eşlik ederken dillenmiş hasretim.
Bir var bir yok
Bu hikâyenin kahramanları
Mümkün mü yazmak
Çoktan yazılmış yazgımın
O bitimsiz kerameti.

Sondu, sonlandırıldı
Yadırgadım, yadırgandı
Söz gümüş sükût altın
Yanarken şu bağrım için için.

Bulutlar yaş yüklü
Kalp yas yüklü
Kifayetsiz benliğim
Eşlik ederken yalnızlığa
Hüzün yüklü gönül
Ağlarım gizli gizli.

Tutanaksızım işte
Çoktan kayboldu tüm deliller
Sadece ben senin haricinde
Ve yitik düşlerim
Senelerdir heybemde biriktirdiğim.

Sürgünde sevda
Yanıldım bir kez daha
Astım naçar hayalini duvara
Dön dolaş geldim başucuna.

Tarifsiz ne varsa saklı
Sorumlu kim varsa
İster haksız ister haklı
Yaman insan
Yaman devran
O bitimsiz sızı.

Muğlak bir döngü
Ne ateşi kaldı ne külü
Kıyamet koptu kopacak
Bu hikaye bitti biteli.