her gün
biraz daha
kopuyorum hayattan.
en çok sevenlerim bile
farkında değil bunun.
hoş!
öyle çok sevenim de olmadı zaten.
bu da benim talihsizliğim.
kırık dökük birkaç anı var hatırımda
mutluluğa dair
yarım yamalak yaşanmış
bir saltanattan.

bir gece ansızın
son noktayı koyacak gibiyim....
gibisi bile fazla
çoktan beridir
ben yokum aslında.
hiç yaşamıyorum bilesin
içime kapanalı.

yarım kalan aşklardan bıktım.
vefasız insanlardan,
içi başka dışı başka,
dost gibi duran
sırtımdan vuran
ne çok insan tanıdım;
insanlığımdan usandım.

böyle rezil bir yaşam
bana göre değil.
on numara fazlayım
bu keşmekeşliğe.
kendi kalemimi kendim
kıracak gibiyim.
gibisi bile iyimserlik,
ilk aşk
boynuma ilmeği geçirmekti
ardı arkası kesilmedi ihanetlerin.
hep yanlış insanlar çıktı karşıma.
bir kere olsun
kötü kelam edemedim arkalarından
çok sevdiğimden...
her aşkta biraz daha kaybettim benliğimden;
oldum olası
kısmetsizin tekiydim;
hiç bir zaman emin olamadım sevildiğimden.
mutlu geçen zamanların hıncı
misliyle çıktı sonradan.
biraz daha uzaklaştım
vuslata giden hedeflerimden.
bir gece ansızın
duracak gibiyim
sıyrılıp kurtulasım var
kendime uyduramadığım
düzenin içinden.
kendi kalemimi kıracak gibyim
kaybettikçe duyguların göçünden!
sessizce geçiyorum hayatın içinden,
kimse bilmeden, kimse sevmeden
herkesi çok severek...

çok sevenin vedası ağır olur
her zaman.
olsa ne olacak;
sevilenin vicdanı sağır olur çoğu zaman
devam eder kaldığı yerden.
incinmeden, irkilmeden
titremeden.
belki farkında bile değildir
sevene verdiği azabın
zerresi düşmez payına
çekilen onca izdırabın
her seven kendi içinde yanar
kavrulur savrulur
ruhu bile duymaz etrafın.

her sevda bir intihar oldu bende.
ne çok ihtiyarladı aşklar
körpe yüreğimde.
ne kadar azaldım
eksildim hayatın içinde
varla yok arası kaldım.
farkıma varmıyor artık kimse.
ansızın bir yerde duracak gibiyim
ha bugün ha yarın
kalemimi kıracak gibiyim
gibisi iyimserliğimden,
aslında yokum pişmanlık duyalı
çok sevdiğimden....


duyguseliozan

11 eylül 2014



duyguseliozan