sırası değil şimdi magna carta’nın
yüzünde avret yerleri değişmiş bir gözyaşı damlası
çeneni işgale hazırlanıyorken
gözlerinde dile dökülemeyen bir yalnızlık
içinde icada yeltenilmemiş bir ateş var
her neyse boşver bunları, hadi sevişelim

yokluğun üzengisini çeken rüzgar
saçlarını kader bilmecesinden beter karıştırmış
mağara duvarlarına resmedilmemiş hüznün
dahaca kutsanmış sözler, şekilden gölgelere uzak
aşkla ellerinin arası kadar
her neyse boşver bunları, hadi sevişelim

kaynayan yerin altından
ve sonsuz göğün ellerinden çaldılar ateşi
yanıbaşında çoğaldı suya dökülen nefret
sustun, sözlerin gölgesi çivileniyordu taşa toğrağa
pay pay edildi umutlar
her neyse boşver bunları, hadi sevişelim

farkında değilsin zannımca
bir gülüş sağanağında boğuluyor sesin
düşlerin teninden göç etmiş
afrika’ya göçmen kuşlarla birlik
kara çocuklardaki açlıktan farksız bakışın
her neyse boşver bunları, hadi sevişelim

şimdi muzaffer bir ordu kumandanı
tenimize hasretten vadiler serpiştiren zaman
sözlerinin rengi bozulmuş, tutsak düştükten sonra divite
toprak kokmuyor tenin artık
ayağına günah giydirdiler, sırtına ayıp
her neyse boşver bunları, bırak sevişmeyelim

ali rıfat arku
11/09/2014
istanbul