iki adım ötemde dur ayrılık
sevdanın dut yangını başlar kızıl ölüm gibi
ellerimde kızıl güllerin sancılı düşleri
Ve sen sözsüz dilimde ölüm kadar gerçeğim


İki göz ötemde’sin iki köz atımlık söz gibi
İçimden binlerce keşkeler vururken beni
Sen avuç içi yalnızlığım kadar yakıcı
Ben sessizliğin kadar hırçın



Zehra’nın çiçekli bahçesine gömerdik tüm anıları
Esmerleşen gün batımına inat gülümserdi aynı sefalar
Az ötemde iki gözden iki közlük söz damıtırdı yıllar
Ben yamalı bohçaya bağlardım tüm gülüşlerini


Hırçınlığımdan ölü balıklar doğardı
Dut yangını başlardı kızıl ölüm gibi
İki adım ötemde dur ayrılık zehranın suskunluğu gibi
Ben sessizliğin kadar hırçın kalayım



Az ötemde yusufçuk kuşları gömerdi...
Zamanın düşen ayazını
Yapayalnız gömerdi iki dudağın gamzesine türküleri
Ve başkalaşırdı iki göz de aşk
Bağışla beni efkarlı gençliğim
Pembe yanaklı çillerine göm tüm düşlerimi



mahmudiye düzkaya