kuru incir ve susku
çocukların gözlerinden akan

yeşile bakan hayal
kuru çöl izleyen pencere
ve kaygan dağlardan süzülen
beyaz tren
yetiş altın çağ a
kalan çocuklarda ölmeden...

çocuklar nasıl gülerdi hatırlamak istiyorum

bir beyaz trendi o dünya bir seyahatti
şimdi kapkara bir his girdaplara çekiyor
radyasyonsuzdu Dünya beyaz trende kaldı
neye elimi atsam ellerim kayboluyor...


büyükler saati savaşa kurdu
küçük yürekler güvercin yüreğinde uyudu


uçurtmaları kaybettik nükleer rüzgarında


üveyikten sonra ben g/özlerimden vuruldum
bulutlara girdiler kayboldu ışıkları
ardında gün görmeyen solgun çocuklar buldum
mahşer yansa yıkılmaz uçurtma duvarları

tüm oyunlar bitti atlıkarınca durdu


beyaz tren götürdü son şiir Tanrısını
yine tutturdu yağmur ölümsüz şarkısını

ki...yaprak kırılmadan
son üveyik düşmeden
ve çocuklar ölmeden
beyaz trenden önce
kucaklamalı çocukları
barışın kanatları

beyaz güvercin uyanmalı yüzyıllık uykusundan...


çocuklar nasıl gülerdi hatırlamak istiyorum...



Ayşegül aşkım karagöz
(rüzgar çanları)
-kuşları ve kedileri çok seven şair-