Cesaretsizliğini görmeyeyim ebeka
Çünkü cesaretsizlik çaresizlik getirir
Mezarlıklar ve içlerinde baykuşlar öten virane evler adına
Ben bi öldüm, ölmek yaşamakmış seninle
Ki ölümün bile çaresi şefkat seçildi ebeka
(sarıl-sana)



Burası bizim çıkmaz sokağımız ebeka
(yaklaşsana)
Üzülmekten o kadar korktu ki insan
Asla mutlu olamadı hiçbir zaman
Lakin acı hep hazır tetik
Senin gönüllü mutsuzluğun
Onun umurunda bile değildi

Öyle bakma Ebeka
Bu hüzünlü bakışlar hiçbir şeyi değiştirmez
Değiştirmeyecek…
Sırf yeniden soru sorman için aynı cevaba
İşaret parmağını doğrultup alnının ortasına
Mimikleri ölmüş gülüşüne dokunacak…

Yalnızlığın çivisi çıktı ebeka
Birinin sevinci diğerinin hüznüyken
Kim bana insanlığı giydirebilir?
Oysa iyilik geri dönüşümlü demiştin
Demiştin de…
Çekilip soluma dönmeni beklemiştim
Sen yürüdün diye mi? ardın sıra silindi yollar
Bu suret benim değil yalan söyledi aynalar
Birinin hüznü diğerine güldü ebeka
Mutsuzluğumdan anlasana

Ben kuşların yalancısıyım
Her bulduğunda kaybettiğin aradığın olamaz
Bulduğun yeterince vicdansız olduğu için bencil
Kaybettiğin yeterince küstah olduğu için yalnız
Aradıklarınsa gri oldukları için siyahtılar
O halde bile masumiyeti sorguladılar
Boşuna gidenlerin hesabını tuttular
Sevgiye nankör baktılar da
Tek tek huzurdan kovuldular
Ah Arsız isyanım. Çıkarsız yanım
Sen zoru seversin. Lakin!
Biz hiç onlardan olmadık
Öyleyse neden yokluğundan sorgudayım

Özetle (bizi) Ebeka
Bir günaha besmele çeker gibiyiz
Kalbimizi ısıtmaya yetmedi
Paha biçilmez sözlerimiz
Bugün Sevaplarımca zarardayım
Üç Fatiha yolladım namüsait ruhuna
Hakkım için zerre ziyan edilmesin aşka yetişmeliyiz…

SEBAHAT KARA (ben ve kendim gibi)