sabretmeyi iyi hâlin muhafazası olarak anlıyorsak,
bu aslında çokça tercih ettiğimiz gayet insanî bir durumu da ifade etmez mi..
o halde şiirin isminde de yer alan "kalmışsa" yı neden kullanıyoruz?
iyiliklerle karşılaştığımız vakit iyi hâlin muhafazası daha mı kolaydır ya da
henüz kötülükle onu iradî olarak seçip fiile dökeni ayırdetmeyi,
kötülüğün kendisine karşı doğrudan nasıl davranacağımızı neden bilmediğimizi
dolayısıyla da bunun için gayret gösteremediğimizi de mi anlatır?

ezcümle..sabrın bam teli kendimize rağmen devam ettirdiğimiz meşakkatli bir tercihten, hâl içre bir hâlden mi bahseder?
kim diyebilir ki fıtratı korumak her şeye rağmen pek basittir?
diyebilen sabır kahramanları, öyle babayiğitler vardır elbet ve zorluğuna mukabil mükafatı da olacak demektir..
ne var ki böyle yüksek bir değere tâlip olmaktan imtina edişimiz mi "kalmışsa" kelimesine gider..
hayır..belki sabır güzelliğini arayan kadar sabır da kendisini en mutena şekilde muhafaza edecek olanı arar..ve bulur da
sabrı tercih edişimiz hangi hâl üzre ise sabrın da bizi tercih edişi ona yakın olacaktır, diye düşünüyorum..

ve son olarak..sabretmek kime kalmışsa büyük bir nimete, lütfa eriştirilmek isteniyor ki
emaneten verilen o aynı fıtrat üzere yaşaması için gözetiliyor olması muhtemeldir..

tebrik ederim..
saygı ve selamlarımla

yolun sonuna doğru kalbiyle konuşan kuşların doğurduğu
eski göz yaşlarını sil
ama ağlama

harika kalem çok hoşuma gitti
eski göz yaşlarını sil
silerse ağlar mı
ağlamsın
güneşe kucak açmak umuduyla
sevgiler

Issız yolarda ağlama sesine karışan rüzgârın, ıslık terennümü sanki.
Sabretmek..sancısı şiddetli bi’ duygu
Sükûnet merhamet etse de..

ve..

“kimseyi terk ettiğimiz yok”

bu müphem bir renk gibi..

siyaha karışmış yeşil gibi neftî..beklemek rengi.
umud etmek yeşereceğini..en çok da inanmak karanlığa göz yumarak..

~


çok sevdim bu şiirinizi..siyah'a umud gibi.

Saygılar.