Hayrettin Taylan


Eylülün çıktısını aldım
E’kim dayanır bana….
K’asım ‘ım ben…hilalin, helalin, cemalin yeter bana
A’ra ‘ılık bir kış gelmeden
O’cağımda kaynayan sevdalar var

Şu’batı varya aşk doğuma değiştirmem
N’insanda yeşerir bütün ilkler, bütün aşk çiçekleri, bütün fikri cümleler
M’ayısı yeni büyümüş yazlar, yazgılar var
Haz’iran’sa gözlerine bakmak zina
Tem’ muzunu ye bunca manalar arasında

Ağustos sen dur biraz…uzat sıcak sevdanın yazgı yazını
Ey ‘Lül gelmesin…daha filizimizin filmi bitmedi
Daha sonlarımızın yaprakları sararmadı
Daha s’onsuzluğa hazır değilim
E ‘kim dayanır O’ndan başka…


Mevsimler demek ki mutsuzum
Demek ki sığmıyorum aylara…
Demek ki sevmişim
Demek ki suç mevsimlerde değil sevmekte…
Demek ki her yar bir yıla , bir yola, bir ömre sığmazmış

Demek ki geldin eylül..
İçimdeki yeşil gözlü yaprakları dökmeye
İçimde oyalanmış sevgi sarmaşığını sarartmaya
Aşka meyve veren bütün ağaçlarımı çıplak bırakmaya
Hüznün postunu sermeye
Telmihlerini sermeye
Ünlemlerle damlaları benzetmeye
Dahası içimdeki devrik aşk devini canlandırmaya
Demek ki içimin sonbaharısın eylül…


Demek ki yeniden onun gidişini hatırlatmaya

Gel eylül razıyım da …
Biz ihtilali unuttuk ama ayrılmayı unutamadık.
Ayrılığı unutacak ay var mı ki eylül
E’kim dayanır o’ndan b’aşka
K’asım’ın nesliyim , dirilişin kökünde yeşeririm ben
Ara’ılık mevsimler hoşgörümde kara bahtının kara kışına hazırlanırken
O’cağın adamıyım, benimle başlar ilkler, ilkeler, erdemler