Bugün canım çok sıkkın, yazmasam daha iyi olurdu,
Uzamasın dedim, bir yerde kesmek istedim bunu,
İnsanız, bugün böyleyiz yarın öyle, elimizden ne gelir?
Bu dünyanın da bir sonu var, her an ölüm gelebilir...

Böylesine sıkkın olmanın faydası da var, ölüm gelse bile,
Aldırış etmezsin, çeker gidersin sen de onunla birlikte,
Kızımı düşünmesem isterdim de onu, ellerimi açık Rabb’e,
’Merhaba’ demek isterdim, üzerinde bilgim olmayan ahirete...

Sıkkın olmanın genel bir tanımı yoktur, herkeste farklı olmalı,
Benimki sadece can sıkıntısı değil, kötü hissettiren bir duygu,
Doktora gitsem ilaçlarımın dozajını artıracak, bunu istemiyorum,
Dünyaya nasıl geldimse öylesine yalnız ve çıplak gidiyorum...

Canım çok sıkkın, hayatım tassız tussuz, dışarıda da güneş var,
Ortam müsait, hazırlanıp çıksam gün beni de kollarına alacak,
Kediler, köpekler, bebekler; ağaçlar, çiçekler ve hatta otlar,
Göze gelebilecek neler var, sağlıklı bir dimağ bunları algılar...

Burada da devam edersem sonu gelmeyecek bir girdap var,
Dalıp gideceğim içine, geri dönme şansı olmasa da ümit var,
O her yerde oyalıyor beni, umutla yaşamaya devam etsek de,
Bende değişen bazen onun da işe yaramadığı, çok istesem de...