sokaklar ıssız ve karanlık
beklerim pencere kenarında gelirsin diye
yanıp sönen bir gaz lambası ışığında
duyduğum her ses heyecanlandırır beni
uzaklaşır gider duyulmaz ayak sesleri
kalırım sensizliğimde tek başıma
sigaramdan uzun bir nefes çekerim
yanında bir de zulada kadehim
içsem de bir türlü bitmez
boşalsa da kadehler birer birer
gözyaşlarımla takviye ederim
sabahın ilk ışıkları vurduğunda odama
lodosa tutulmuş gemi gibi sendelerim
duramam ayakta döner başım
bir sade kahveyle kendime gelirim
yaşananlar gelir aklıma gülerim
sahi neydi bizi birbirimizden koparan
hiç yoktan ayrı koyan
öğrendim sensizliğin ne demek olduğunu
kendini koskoca bir boşlukta hissedersin
uykunun en tatlı yerinde sıçrayarak uyanırsın
anlarsın onun için bir hiç olduğunu
ölümü hissedersin yokluğunda
kapanır göz kapakların yavaşça
bedenin ayaklarından başlar soğumaya
damarlarında ki kan akmaz pıhtılaşır
son nefesini vereceğin an yaklaşmıştır artık
elini getir yüreğimin üzerine
canım nasıl yanıyor sen de anlayacaksın ...


Refik
01.09.2014
İstanbul