,


raylar yer değiştirmez
bilirdi bunu o tren
giderdi
istasyonlar ve yaramaz çocuklar
geçerdi
yassı yapraklarıyla iğne uçlu ağaçlar ve yaz

unutulurdu bir kaç şehir
kışın soğuk ama parlak yüzü
ve rengarenk tarlaları kırsalın
işçilerin kavruk parmakları, unutuş
pirinç hasadı, su yılanı
kurutulmuş ekmek
az önce bulunup
az evvel bırakılmış gibi sıcaklığın tılsımı

bulut kaydı mı
o bir yıldız mıydı
baktık mı göğe gerçekten
neden kimse görmedi sabah aydınlığında ülkeri
ağladığı zaman göklerin güneşli katını
neden insan bırakmazdı hiç
yenilgiler ipini
içinden
kavlanmış kabuğundan çıkmazdı
bilirdi kompartmanları soluk benizli tren
bin yaşındaydı tutsaklığımız
çıkmazdı
lekesi benzinin, kömürün, yağın
tren, gar ve minicik ağızlı rah

ray, kullanılmayan trenler içindi
ve
kullanmak. çok ağır
yine sözcüğü çok şıktı

raylarına hava boşluğu bırakılmalıydı yine de
atlamak ve atılmak için

çiçek öbeklerinde yüzen çocuklar
bunu bilir bunu söylerdik

yaşamazdık hiç





,