Ey ,
Yokluğu, dudaklarıma yakışmayan
boşluğu, yüreğime sığmayan
Çirkin Gülüşlü İstanbul Sevdası !



Seni benden aldığın
sevdanı çekip üzerimden
beni dilsiz bıraktığın günden beri ;
uzaklığını çektikçe içime
nefesim takılır genzime
acı acı bölünür soluklarım
buz keser kirpiğimde umutlarım
düğümlenir sözlerim
tek söz düşüremem
adını sızlattığım dudağımın iki yakasından...
(dört duvar arasında sıkışıp kalan
acıyla kıvranan yüreğimin, iniltilerinden başka....)






yokluğun alevlenip, sustukça sessizliğim
sensizliğime ağlar dilsizliğim...

için... i ç i n.........



-( Keşke , g i t m e s e y d i n) . . .







Ey ,
Yokluğunla ,
beni yok ettiği yerde ,hayatına bağışlamasını beklediğim
İstanbul’un Çirkin Gülüşlüsü !



Öldürmeye çalıştığım yerde canlanır,
çırpınan kelebeklerim.
acıyla sökülürken yerinden ciğerlerim
bilmem,
kaç dolunay söner
sana dair ağıtlarla yitirilirken sesim



-(Keşke , duyabilseydin) . . .







Affet !
Çok büyük sevmişim .

Ne kadar uzağa kaçırmak istesemde kendimi
yapamam.
gözyaşlarım temizler mazimizi
bize ait ne varsa
ağlayan yanımın en ıslak yerinde boğulur
tüm kızgınlıklar
tüm öfkeler
yutkunması tüm sözler
herşey unutulur

Unutulur da ;

bir tek silinmeyen
s e n kalırsın dimağımda...

vuslatına kapanır gözlerim
bir tek senin gülüşlerine varır düşlerim
tüm harflerim eğilip
-ve yine
bir tek senin yüreğinin önüne gelir...

Ey ,
Bana ağlamayı öğreten İstanbul Sevdası !

Özrümü
Kabul eyle !
Affet beni ,dudağımdaki son Aşk.
Affet.
Çok büyük sevmişim seni...


Elysa~~