Rüzgarın uğultusuyla pencerenden bakıp
öyle sessiz bir anda oturmuş gözyaşlarına ağlıyorsun.
Doğru bir zamanda verilmemiş sözlerden,
seninle sonu olmayan
aslında hiç başlamayan bir hayatın
Ve demli bir çay kıvamında
ōyle keyifli bir anda
mutlu mesut anlar yaşarken,
dudağında küçücük bir gülüşle
Hatırlanacak bir dostluğu
Aklının bir kenarında kaybettik. Artık vazgeçilmiş hayallerin hüsranıyla
zamanın ve mekanın olmadığı,
kendi içinden çıkmaya çalışan,
"Ōtekisi" hiç olmayan aşklar;
Vazgeçmeyi ve her şeyi
yaşıyamayacağını bilenlere mahsustur.
Mahsur kalırdık dönmeseydim
Kimileri için ise mahcup kaldım
Herkes bir kenarından tutup şimdi kapanmış gönlümden birer serçe gibi düştü.
Bir tek sen kaldın
belki hiç başlamayacağını anladılar.
Sürekli gelişen ve değişen bir döngünün seyri içinde
son demlerimmiş gibi
öyle her şey,
bir film şeridi gibi geçti...
Oğluma ne bırakacağım ben şimdi?
Şiirlerimden,
Temiz bir ahlaktan öte nebırakılırki?
Yazdıkça terbiye edilmiş mahzun bir suret gözümün önünden geçti
Hiç bir şey şekle bürünmek zorunda deyil
Bir resim yeter.
Ben oyle bir resim olmak için
Kimlerden geçtim...