Öldürmüşlerdi bizi
tam menekşe koparacağımız anda
tozun ışığa dönüştüğü zamanda
birbirine karışmış dalların arasında


şarkı söylemeden beşik sallayan kadınlar
arkasında bir bakışı duyar gibi
ölülerin bakışı
duyarsınız sırtınızda
gözlerini diker bize korkulu pencereler


kim taşıyabilirdi yüreğinde yıldızları
öldürmüşlerdi bizi
tam kuşlarla oynadığımız anda
gecenin ucunda yanarken yıldızlar
şarkımız dillendiği zamanda


yum gözlerini yitir kendini karanlıkta
o ölümsüz, o yalın unutuşta
dilsiz bir çağlayan gibi
düşen sesin halkalarında


çaresiz dilime çığlık çığlığa
geçip gider çocukların üzerinden hayaller
ve kadınlar koşar durur kahreden soluğuyla
ölülerin bakışı
gözlerini diker bize korkulu geceler


külden doğurdular gülleri
unutulmuş trenlerin anılarıyla büyürken
tam kimsenin karşılamadığı anda
kimsenin elini sallamadığı zamanda
damarlarımda kan ağır ağır yükselirken
yaşam yerim oldu sürgündeki
zindanım oldu
öldürdüler bizi