camda yerini değiştiriyor duvar
anımsadım
gür zamanların uzadığı bir akşam üstüydü
onun ertesi
bilmem hangi vakitlerdi
durmuştuk kalabalıklar önünde
kendimi yalnız hissediyorum diyen güvercinlere bakarak
ellerimi kaldırışını izledim gözlerinde

uçmak nasıl bir şeydir maviliğe dolarak
korkmuyorsun değil mi
boşluk tanıyor olabilmeli dokunu
sevgiyi hafifleten nedenlerden sonra
ya üstümüze bir ağırlık çökerse

o zaman şu balkonda oturan çocuk ol
bizi izle
alabildiğine alçaktan
gölgelerimizle dans edeceğiz çoğalıp
istersen hazırlıklı ol
gök yüzüne ortak olmaya

o sinek küçüklüğünde karanlık
kirpiklerini kıstığında ışık ipleri
saydam çığlıklardan başlayarak say
hangi rengin ucunda bittiğini

bir adım daha atacaksan eğer
kapılıp yorgunluğundaki sonsuz uykuya
dokunup geri gelebilirsen
mutlu olmayı öğreneceğiz seninle.