Eski yırtık bir ayakkabı var ayağımda
Bir ağutos akşamı
Hiç unutmam
Havada yağmur var
Bulutlar üstüme kadar çökmüş
Göz gözü görmüyor
Koşturuyorum
Nereye
Kime gittiğimi bilmeden
Su birikintilerine bastıkça
Üstüm başım çamur
Zaten bakmışım
Batacağım kadar çamura
Nefesim kesiliyor
Duruyorum
Soluğum
Kalbim
Bir acayıp atıyor
Nefesim ciğerlerime batıyor
Bu acılar bana reva mı anne
Ben neden koşturuyorum
Kimden kaçıyorum
Kime gidiyorum
Eski yırtık bir ayakkabı var ayağımda
Islanmışım
Sırılsıklamım
Üşümüşüm
Parkamın kollarına sarılmışım
Ve susamışım
Benim neden kimsem yok anne
Gidenler neden geri dönmüyor
Yollar mı kapalı
Yoksa gittikleri yermi çok uzak anne
Eski yırtık bir ayakkabı var ayağımda
Bir ağustos akşamı
Hava soğuk
Sokaklar ıssız
Yağmur yağıyor
Bardaktan boşalırcasına
Toprak kokusu
Bir acayıp geliyor
Islanmışım
Üşümüşüm anne
Ben bir ağustos çiçeğiyim
Beni yeniden doğur

İbrahim Dalkılıç

18/08/2014
01:50 izmir