......


titrek sesler çarpar ruhuma,
acıklı filmlerin ağlayan çocuğu olduğumu bilirler.
karşı koyamam,teslim olurum hazan melodilerinin gam kokan namelerine.
güftesinde dillenen mazimde beste beste hüzünler uçuşur durur.
bir İstanbul manzarası seyredercesine,
kaybolurum hislerin karmaşasında.
akla ziyan serzenişlerimin,
en çılgın hülyalarımın eşiğinde bir yerdeyim.
elimi uzattığımda saçlarına deyemecek,
en derin nefeslerde kokunu alamayacak kadar uzağım şimdi.
hisler tufanında gezinen bir seyyah,
durağı aşk olan bir yolculuğun en karanlık peronunda.

bugün bir değişiklik yaptım,
tüm ışıklarını karanlığa hapsettim evrenin.
rüzgar denen asi çocuğu saldım kararan afakıma.
düşlediğim gülüşünde dişlerinin ışıltısıyla aydınlanıyor bu gece gecem.
zihnimde çırpınan titrek bir hatıranın nahif nameleriyle,
o ta derinden bana ulaşan, ruhumu okşayan gülüşünle,
yokluğuna bir tütsü daha yakıyorum.

nedendir anlamam,hazan oluyor ağustos ortasında neşem,
sağanak sağanak dökülüyorum umutlarımın eşiğinden.
yokluğunda ölüyor,dirilmiyorum yeniden.
yokluğa hiçliğe mahkum oluyorum sevgili.

yine yokluğunun bir yazında,yalnızlığında yazmaktayım,
solan ruhumun cesedine,derin mezarlar kazmaktayım.

düşler ülkesinde hür,avare avare yürür,
çatlak ıslıklarla bir türkü öttürür,
seni anarım,
bitap yüreğimde üzgün,
dermansız kollarımda süzgün,
aşka kanarım.

hep yokluğuna denk gelen bu satırlar,
hasret kalınca garip,aşkı,seni hatırlar,

hatıralar sokağında yaprak sesleri...




...