hani derler ya
sevdalardır gökte yıldız diye parlayan
biri kaydığı zaman geceyi yırtarak
anlarlar ki bir sevda daha
zamanını doldurmuştur ahir ömrünün
ve sorgusuz sualsiz firar etmiştir sevdasından.



işte ben de kaydım gönlünün gece gibi karanlık sema’sından
bir zamanlar parlayan Halley’dim
tutamadığın avuçlarından düştüm


güneşin doğuşunu bekleyen gözlerim
sabahın kızıllığı yayılırken
perdeyi çekerdi kirpiğine
öylesine âmâ
öylesine yalnız boğulurdum karanlıklarımda



dilde lâl olmuş kelimeler
el kol hareketiyle sökmeye çalışırdı yalanları us’undan
hep kaya gibi sert geçmişine çarpardım
içimde bitimsiz vuslata özlemle
inkar denizlerinde boğulurdum
ölemezdim bir türlü



artık sonun başlangıcındayım
firar ettim yüreğinden sevgili
yakalanma korkusuyla sığınırım hâlâ öksüz akşamlara
ne olursa olsun beni artık sen/de arama.



Ayvazım DENİZ