Günü geldiğinde çekilir üstümüzde ak bulutlar
Grinin her bir tonu kurulur
Işığa hasret gözlerimize
Baharımız dönmeden kışa
Kar düşer yüreğimize
Bakışlarımız donar bakarken güneşe
İçimizdeki çocuk küser
Günlerimize giydirilirken kefen
Gitmek mi dur hele çocuk
Henüz bitmedi şarkımız daha çok erken

Ölecekse adam,bu bir kez olmalı
Her güne doğacaksın kanayarak
Ve dahi sonsuz umutla
Ne var ki her gün ölmeyeceksin
Hem kaç tabuta sığar ki bu beden
Bu sardunya kokulu hülyalarım
Sahi üstüme dökseniz de kat kat toprak
Söner mi yüreğimi saran narım

Karanlığın perdelerini beraber çekeceğiz
Huzuru resmedeceğiz güneşe
Güneş yanacak
Maviyi çalacağız yüzlere
Apak bulutlar yoldaşımız olacak göreceksin
Göğüslerde neşe demlenirken
Gam yerini bulacak tozlu raflarda
Sararan sayfalara inat
Rengarenk resimlerimiz olacak heybemizde
Henüz bitmedi şarkımız çocuk
Yol bitmedi
Tuttur bir ucundan nağmenin
Ve unutma ki
Güneşi hep doğmuştur
Azabına rağmen bitmeyen gecelerin